आणि मी चेअरमन झालो

आमच्या चिंचखरे ब्लॉक्सच्या "फ्रेंड्स ओन बॅडमिंटन क्लब" चे आपण अध्यक्ष व्हा असं सांगायला जेव्हा काही तरूण मंडळी आली तेव्हा मला धक्काच बसला. चिंचखरे ब्लॉक्समधे आम्ही रहायला येऊन आता बरेच दिवस झाले होते. ही अध्यक्षपदाची विनंती करायला आलेली तरुण मंडळी हां हां म्हणता तरूण झाली होती . विशेषताः गुप्तेकाकांची निमा तर भलतीच स्मार्ट दिसत होती .

“काय वडील ठीक आहेत ?" मी आपलं उगीचच हा इसम आपल्याकडे पहात राहिलाय हे लक्षात येऊ नये “डॅडी जर्मनीला गेले आहेत" निमा म्हणाली म्हणून विचारलं

हल्ली सगळयांचेच बाप डॅडी झाले आहेत हे नव्हतं मला ठाऊक.

"अस्सं केव्हा येणार परत ?”

“दोन किंवा तीन मंथ्स नंतर " “काय सहज गेले आहेत ?”

"तिथं बिझनेस कॉटॅक्टस् करायचे आहेत शिवाय फॅक्टरीसाठी मशिनरीची ऑर्डर प्लेस करायची म्हणून” गुप्ते बटणांची फॅक्टरी चालवीतात .

"बोटीने गेले का ?"

"नाही फ्लाय करून गेले"

“बोइंग !” शंक-या ओरडला. त्याला त्याही शास्त्रातलं खूप कळतं. "बोइंग सेवन ओ सेवन "

"गप रे" तो काहीतरी चुकीचं बोलला असेल म्हणून मी त्याला जालं

“हो गिरीश म्हणतो ते राईट अंकल. डॅडी सेवन ओ सेवननीच गेले ”

“आधी सुपर कॉन्स्टलेशनं जात होते” शंक-याने माझ्या ज्ञानात आणखी भर घाली .

निमाच्या मराठीवरून आमच्या घरात काही वर्षांनी सुरू मराठी गद्दाच्या नव्या अवताराची कल्पना येत होती होणा-या

“तू आता कितवीत आहेस ?” मी तिला विचारलं “मी सीनीअर बी. ए. ला आहे”

“ऑ ! बसा ना उभे का तुम्ही लोक ?”

ही फॉक घालणारी गुप्तेकाकांची मुलगी सीनीअर बी. ए. ला ?

“मग अंकल, तुम्ही चेअरमन व्हा” दुसरा एक तरूण म्हणाला “पण मला काही तुमच्या त्या बॅडमिंटनमधलं कळत नाही"

" म्हणून तर आम्ही तुम्हांला रिक्वेस्ट करायला आलो. " एक अवाज फुटतोय ना फुटतोय अश्या बेताचा तरूण म्हणाला. त्यानं कपाळावर केसांच्या बटीचा आठचा आकडा काढला होता.

“नाही तर आम्ही आंटीला सांगू -” निमा म्हणाली

"ही आंटी कोण ?"

ह्या माझ्या प्रश्नावर खोलीतली ती सगळी नवी पिढी खदखदून हसली.

“डॅडी, आंटी इज ममी” शंक-या मदतीला आला.

“ओ ! कुठे गेली तुझी आंटी ?”

पुन्हा एकदा ती पिढी खिदळली.

माझी आंटी ? डॅडी, तुम्ही सगळयांना जॉनी वॉकरसारखं लाफिंग करायला लावाल” शंक- यापुढे इलाज नाही "गप रे"

“मग अंकल, तुम्ही चेअरमन व्हा निमी म्हणाली

“मीनाकुमारी !” शंक-या पिंज-यातला पोपट जसा अकारण 'क्यर्र 'करून ओरडतो तसा ओरडला. शंक-याच्या उद्गाराला

तरूण पिढी पुन्हा हसली.

“कोण मीनाकुमारी ?”

“निमाला सगळेजण मीनाकुमारी म्हणतात आणि ह्याला

दिलीपकुमार !


”चुप रे" निमानं शंक-याचा गालगुच्चा घेतला. “ए,

चिरंजीव शंकर, आमची आंटी वगैरे मंडळींनी आसमंतात बरीच लोकप्रियता मिळवली होती. केसांचा आठ केलेला दिलीपकुमारही शंक-याचा फ्रेंड होता. "पण ज्याला बॅडमिंटनमधलं काही कळत नाही त्याचा काय उपयोग ?”

"पण म्हणून तर तुम्ही चेअरमन व्हा !”

“पूर्वी कोण होते ?"

"नरसिंगराव "

“उज्वलचे डॉडी !” पुरवणी - महिती खात्याचे प्रमुख शंकरराव म्हणाले

“मग त्यांना तर स्पोर्टस्मधे फार इटरेस्ट आहे !” हळू हळू माझं मराठीदेखील नवी वळणं घेऊ लगलं. मी नरसिंगरावला उडया मारतांना पाहिलं होतं. "पण ते स्वता:च कोर्टाचं पझेशन घेऊन बसतात.' "

"म्हणजे तुमचं प्रकरण कोर्टाबिर्टात गेलंय की काय ?” ह्या माझ्या वाक्यानंतर तर नव्या पिढीनी हसतांना टाळया वाजवल्या. पुढल्या पंधरा मिनिटांत निमा, अशुतोष पाळंधे (प्रेसवाल्या पाळंध्यांचा), जगदीश निमकर आणि अधुन मधुन चि. शंकर यांनी मला बॅडमिंटन आणि तत्सम खेळ यांविषयी भरपूर महिती दिली.

“आंम्हाला डॉबल करणारा चेअरमन नको ! तुम्हाला गेममध्ये इंटरेस्ट नाही त्यामुळे पार्शालिटी करणार नाही. मिस्टर

एन्. राव सारखे आपल्या डॉटर्सनाच चान्स दयायचे.' " "मग येवढा चान्स मिळाल्यावर ती टूर्नामेंट्समधे चॅपिअन आली तर काय वंडर !” अशुतोष

“तुम्ही नुसते फॉर द सेक ऑफ नेम राहा. क्लब आम्ही चालवतो. शिवाय तुम्ही वयोवृध्द आहांत !”

निमाला हा एकच मराठी शब्द ज्याकुठल्या दुष्टाने शिकावला होता त्याचं डोकं फोडावसं मला वाटलं. आणि अश्या त-हेने मी चिंचखरे ब्लॉक्सच्या फ्रेंड्स ओन बॅडमिंटन क्लबचा चेअरमन झालो.

"थँक्यू अंकल-" तरूण पिढी शेकहॅड करत निघाली . जाता जाता पाळंध्याच्या पोरानं एक वाक्य जिना उतरण्यापूर्वी बोलयची घाई करायला नको होती “ साला असलाच मामा आपल्याला चेअरमन पायजे होता. आता नरसिंगरावच्या गॅगला येऊ दे कोर्टवर -"

नव्या जगात हळूहळू डोकावून पहायला मी सुरूवात केली होती . फक्त एकच प्रश्न मला पडला होता, नवी पिढी सा-या जगावर रागवली आहे म्हणाला होता नानू. ती कुठली पिढी मग ? ही पिढी फक्त नरसिंगराववरच रागवली होती. आपल्याच पोरांना खेळायला देतो म्हणजे काय ? आमची पिढी देखील असल्या बापावर रागवली असती.

इतक्यात दार उघडून आमच्या मिसेस आल्या. हल्ली ती दिवसातून दहा तास सार्वजनिक कामात असावी असं वाटतं "कुठे गेली होतीस ग ?”

"कौन्सिलची इलेक्शन होती"

“रविवारी सकाळी ? तुमच्या लेडीजना काय स्वैपाकबियपाक आहे का नाही ?" “रविवारी काय फक्त पुरूषांनीच सुट्टी घ्यावी ? बायकांनी घेऊ नये ? नान् हेच म्हणाले !”

“नान् ! त्याला काय म्हणायला ? ब्रम्हचारी तो. कुठल्याही

पिंपळावर जाऊन बसेल गिळायला” "कौन्सिलची जाइंट सेकेटरी म्हणून निवडून आले मी”

“फू: '

“फू: करण्यासारखं काय त्यात " “जाइंट सेक्रेटरीच ना ? मी चेअरमन झालो. "

“काय !” झोपेत भूत पाहिल्यासारखं माझ्याकडं पहात ती म्हणाली

"हो हो चेअरमन”

“यस ममी ! डॉडी चेअरमन !” शंक-याने चोच खूपसली .

"चेअरमन चे ओ आर एम ए मन !” आपली सरोज खरे हेच

इंग्रजी शिकवते त्याला

"कसले चेअरमन”

“फ्रेंड्स ओन बॅडमिंटन क्लबचा !”

त्या क्षणी माझ्याकडे हिनं ज्या डोळयांनी पाहिलं तसं इतक्या वर्षाच्या संसारात दोनदा जरी पाहिलं असतं तर समर्थांच्या “जगी सर्व सुखी असा कोण आहे” ह्या प्रश्नाला “मी !” असं जोरात उत्तर दिलं असतं

(असा मी असामी)

हे पुस्तक घरपोच मागविण्यासाठी खालील लिंकवर क्लिक करा.